2 vrienden in Kroatie

Nadat ons plan om de Santiago de Compostella te lopen niet door kon gaan hadden wij besloten om naar Kroatië te gaan.

Over de bestemming was niet twijfel. Vorig jaar was ik namelijk met een groepsreis naar Kroatië gegaan en na het raften op de Cetina rivier reden wij langs een prachtige plaats aan de riviermond genaamd Omis.

Het zoeken naar deze bestemming ging niet zomaar, want Rick was natuurlijk de naam van dat ene prachtige stadje vergeten "he wat stom". Na veel googlen vonden we het stadje. Toen een appartement geboekt via Booking.com en de busreis via Eurolines en ons reisje kon beginnen.

Het appartement wat wij geboekt hadden heette Villa Sladojevic en betalen moest contact op de plek van bestemming aan de eigenaar. "ja, raar heh?"..... ja, dat dachten wij ook op een gegeven moment. En aangezien de zaken een beetje (een beetje maar hoor "ongemakkelijk lachje") anders gaan in Kroatië zat de reisstress er al lekker goed in.

Mike had natuurlijk geen reisstress, compleet ontspannen.

Na wat speculatie over wat er fout kon gaan, maar ook over wat er allemaal goed kon gaan besloten we maar van de busreis te genieten.

Vanaf NL naar Frankfurt ging dat niet zo. Het toilet was kapot waardoor de bus ondraaglijk stonk en de bus zat vol met veelal Duitse jongemannen die heerlijk los waren gegaan in A'dam centrum. Zij waren nog stoned en dronken van de avond voor en gebruikte zonder een spier te vertrekken het o'zo'lekker riekende toilet waardoor ie nog meer ging stinken. Nou goed, eenmaal in Frankfurt waren we eindelijk verlost en kon de reis echt beginnen. Gelukkig hadden we een overstap en konden we de kater/stink/zombie bus achter ons laten en kwamen wij in een heerlijk schone fris ruikende bus terecht.

Wat waren wij blij zie foto rechtsboven.

In de film Winnetou (een oude western film) worden de
landschappen van Kroatië gebruikt als decor
zo ook deze berg (Svet Rok) die lijkt op een typisch
Amerikaanse prairieberg.

Na een nachtje semi-comfortabel slapen kwamen wij bij zonsopkomst Kroatië binnen en het uitzicht werd al mooi.

Mike sloeg het uitzicht even over.

Ik genoot van het uitzicht.

Jaaaa! de kust

Het historische Trogir als het goed is en daarachter Split.
Het zou me niet verbazen als dit niet klopt

Na de busreis kwamen wij aan op Split. Split was erg druk. De Kroaten rijden als bezetenen, tel daarbij op dat er bijna geen werkenden stoplichten zijn en de chaos is compleet. Gelukkig is Split ook erg mooi en de eerste dagtrip werd al besproken.

In de bus kwamen wij iemand tegen die zowel Kroatisch als Nederlands kon. De vriendelijke jongen hielp ons met het vinden van een stadsbus die ons naar Omis kon brengen. want ja, er zijn natuurlijk geen bordjes met daarop keurig de vertrektijden van de bussen.

En jaja daar waren we dan, vlakbij het appartement, maar waar is het appartement? Na wat zoeken kwamen we een apotheek in de buurt tegen. Jonge Kroaten waren aan het werk. Dat is mooi, want jonge Kroaten kunnen Engels. Het appartement werd al snel gebeld en de doorreisde jongens werden opgehaald bij de apotheek door een vriendelijk ogende dame.

Zij kon gebroken Engels en Duits en wij konden aardig communiceren. Eenmaal bij het appartement werden wij zeer vriendelijk onthaald door de hele familie Sladojevic. Er stond een grote tafel voor het appartement waar wij konden zitten en praten met een dochter die uit Australië kwam. Iedereen de hand schudden (grote familie!), some small talks, drinken, lachen en de sfeer was zeer familiair. Al onze zorgen over het appartement verdwenen.

Wij lieten onze reservering zien en ons appartement werd alla minute klaar gemaakt voor gebruik.

Met een stenen trap een berg op naar een oud piratenfort
konden wij Omis goed bekijken

Even acclimatiseren in ons zeer nette kamer (boven al mijn verwachtingen) en toen gingen wij het centrum van Omis in.

Heerlijke geuren van traditioneel op hout gegrilde vlees
en vis stegen op. Wij kregen al gauw trek in eten
zeker na deze klim!

He! een gezicht!

We liepen weer terug en besloten iets te gaan eten. Het centrum van Omis bleek ietwat meer toeristisch dan ik verwacht had. Er liep een stroom van mensen door centrum en overal stonden kraampjes met merendeel troep waar je niets aan hebt. Al gauw kreeg het circus een toepassende naam "toeristenmangel".

Al gauw waren we uitgemangeld en besloten maar te zitten bij een restaurant. We bestelden een traditioneel gerecht maar helaas was er weinig traditioneel aan. Op een elektrische grill gerookt vlees is niet traditioneel Kroatisch.

Op de weg naar huis ergens in een veel te krappe steeg kwamen wij traditioneel uitziend restaurant tegen wat er meer op leek. De rook van de houtgrill sloeg ons om de oren (zoals het hoort). Juistem, daar gingen wij morgen eten.

De toeristenmangel bracht meer probleempjes met zich mee. We zochten naar een toeristenbureau om excursies te plannen. Ik dacht dat er vast wel een toeristenbureau was in Omis. Aan de kwantiteit ontbreek het in ieder geval niet; overal waar wij ook keken waren toeristenbureaus en om de havenklap werden we aangesproken door Kroaten die hun appartement of excursies probeerden te slijten.

Mike had gelukkig al uitgezocht dat er internet aanwezig was bij ons appartement en we besloten te gaan zoeken naar een NL toeristenbureau. Merendeel van de toeristenbureaus zag er niet betrouwbaar uit (één toeristenbureau heette serieus "$$$DOLLAR$$$")

Bij het pension konden wij internetten bij de grote tafel. Meneer Sladojevic bood ons een zelfgestookt drankje aan. Wij waren moe en Mike zij "nee bedankt, ik ben moe" in het Duits. Meneer Sladojevic leek dit niet leuk te vinden.

Na flink wat surfen kwamen wij uit bij een Nederlands toeristenbureau Mali Mlin. In spraken af een trip te maken naar Split in de middag en in de ochtend te gaan zoeken naar het toeristenbureau.

In de ochtend gingen wij naar Mali Mlin. Hele hartelijke mensen groette ons en onder het genot van een drankje hadden wij een gesprek over wat er zoal te doen is in de omgeving. Voor de volgende dag plande we een raft excursie op de Cetina rivier en gingen wij naar Split.

Maar voordat wij naar Spil gingen liepen wij eerst nog even Omis in om de plaatselijke Franciscanerklooster te zoeken.

Iedere ochtend
werden wij wakker met
prachtig uitzicht.

Op de weg naar
het klooster een aantal plaatjes

En even een drankje aan de bar aan het strand. Mike dacht dat het koud was in Kroatië. Het was echter +- 35 graden

Split

Het klooster was erg mooi. Mike heeft er foto's van.

We bezochten het paleis van Diocletianus
vooral het uitzicht vanuit de kerktoren was erg mooi.

In Split verder lekker rondgelopen. Het was een interessante en mooie stad. Het centrum kent een rijke en lange geschiedenis die dateert vanaf de tijd dat het Christendom net in opkomst was. Zowel Heidense als Christelijke invloeden waren te zien in de kerk van het paleis, uiteraard mochten wij geen foto's maken.

Na het historische centrum van Split bezocht te hebben liepen wij over de boulevard naar een klooster.

He, dat komt ons bekend voor

Mike vind het erg leuk als foto's van hem gemaakt worden.

De dag eindigde met lekker liggen aan het strand in Omis

En daarna super lekker eten bij het restaurant wat wij de vorige dag gespot hadden. Geen toeristenvoer meer de komende vakantiedagen. Na het eten kregen wij een huis gemaakt drankje van de ober. Luidkeels riep de ober "CROATIAN TRADITION!". Pfoe wat was dat sterk.

Na het eten dronken wij nog een wijntje bij de familie Sladojevic wat zij ook zelf gemaakt hadden. Kroaten maken veel zelf zeg, erg lekker.
Mike kon erg goed kletsen met meneer Sladojevic die best wel goed Duits sprak. Ik luisterde mee en kon alles wel verstaan, maar Duits spreken was voor mij nog moeilijk.
Al gauw gingen wij naar bed want de wekker ging al om 6 uur. Om 8 uur moesten wij klaar staan om te gaan raften!

Raften

Mike is er klaar voor

Tijd om te raften.

Even pauze

Borneo ? nee, Kroatië natuurlijk!

de fotograaf geeft de schoonheid van de Cetina weer.

Na nog een stuk
raften kwam er een gevaarlijk stuk rivier.
Dit stuk mochten we passeren door of een stuk te lopen, of door een grot klimmen.
De grot is gevaarlijk,

koud, glad en
wij werden van
tevoren geïnstrueerd over de risico's
en het interieur van de grot.

Wij kozen voor de grot. Werkelijk waar prachtig!

De instructeurs
hielpen op de moeilijke en gevaarlijke plekken

Goed drinken met deze hitte.

De grot was één van de vele bronnen. Het water was 10C en drinkbaar.
Van de binnenkant zijn er geen foto's helaas.

En weer een leuk stuk raften. De foto's spreken voor zich.

Jaja we hebben het geflikt; een mooie dag en angsten overwonnen enzo.

Tijd om weer naar Omis te gaan.

De volgende dag gingen we weer naar Mali Mlin. We besloten een boottochtje te gaan maken.

varen in het Brac kanaal

Mike werkt aan zijn kleur.

We meerde aan bij een prachtige baai.

Er was verder niets bijzonders, dus wij gingen verder

Op het eiland Brac vonden wij een leuk dorpje. Aanmeren was best pittig.

In het dorp stond een mooie kerk
de kerk werd tijdens de oorlogen
gebruikt schietplatform
vanuit de kerk werden vijanden
beschoten.

Daarna gingen wij weer naar vaste land. We meerde aan bij een mooi strandje en dronken vervolgens een drankje.

Daarna gingen wij weer terug naar de verhuurder We moesten een uur varen.
De Kroaten hadden ons al verteld over de 2 verschillende winden. De Juga die een snelheid haalt van 100km/u en Bora die uit het oosten komt en 150km/u haalt en uit kan groeien tot orkaankracht.
Gelukkig hadden wij een opstekende Juga wind die altijd opsteekt rond 16:00 uur 's middags. We hadden golven van ongeveer 1,5 meter en de terugweg verliep aardig wild.

Het avonturengevoel zat er goed in en we plande een wandeltocht voor de volgende dag.

De wandeltocht naar Radmanove Mlice
Over de Omiska Dinara

Eerst klimmen naar Fort Staringrad. Het was een flinke klim stijl omhoog, het zweet gutste van onze hoofden, maar het was goed te doen.

prachtige natuur onderweg

Fort Starigrad werd gebruikt als uitkijkpunt. De bezetters
hadden zicht over het gehele Brackanaal

Omis beneden. De riviermond van de Cetina is goed te zien.

De tocht werd serieus megazwaar.

We kregen van de beheerder van het Fort te horen dat we gewoon de rode stippen moesten volgen.

Maar wel mooi.

Wauw

De rode stip, klimmen maar!

De tocht was adembenemend mooi en ademontnemend zwaar.

We snakte naar verkoeling en het water begon op te raken.

Eindelijk beneden, we waren KAPOT!

Op een gegeven moment zagen wij geen stippen meer. Gelukkig hoorde wij auto rijden en wisten wij dat we in buurt waren. De begroeiing werd dichter. Het leek wel een jungle. Mike vond een uitweg en tot slot waren wij beneden.
Net op tijd, ons water was op.

Later kwamen we erachter dat we van het pad geraakt waren en dus een andere tocht gemaakt hadden dan de bedoeling was. Het bleek een moeilijk pad te zijn geschikt voor gevorderde klimmers. Nou, dat hebben we geweten sommige stukken waren bijna niet te doen, maar de tocht was wel avontuurlijk en mooi.

Na nog even gerust te hebben besloten we terug te gaan. Bij het pension kregen we nog een drankje en we besloten de volgende dag naar Radmanove Mlice te gaan om uit te rusten.

Radmanove Mlice

De strandjes aan de Cetina waren een heerlijke plek om bij te komen.

De forellen kwam ook even kijken.

Ik maakte een wandeling in de omgeving. De veelzijdigheid van Kroatië werd weer zichtbaar.

Na een lekkere rustdag hadden wij een excursie naar het Biokovo gebergte gepland.

Biokovo gebergte

Vruija baai

Biokovo in zicht.

Vruija baai

Onderweg naar de top stopte we op een aantal mooie plekjes.

Maili Mlin heeft een bijpassende auto voor de excursies. Deze auto bracht ons overal naartoe (Renault 4) . De Kroaten noemen deze auto "De Geit"

Na een flinke tijd rijden door een mooi gebied reden wij het natuurpark binnen. Op naar de top!

Wilde paarden.

De top

Boven op de top van de Biokovo (svet Jure) bevond zich een mooie kerk.

De Biokovo kent een rijke natuur. Onder het rijden kwamen we een slang tegen, er groeien veel bloemen en kruiden. In gebied stond er een oude Kroaat in witte bus drankjes en honing te verkopen die gemaakt zijn van de natuur van de Biokovo.

Van de drank en honing heb ik wat staan thuis. Erg lekker !

Hoog he Mike?

valt wel mee Rick.

Na de Biokovo bezocht te hebben gingen wij afkoelen bij een wel heel bijzondere zwemplek.

Daarna reden wij offroad door naar Omis. De tocht ging door het binnenland van Kroatië over ongeasfalteerde wegen door begroeiing wat door de Kroaten de "Kroatische jungle" genoemd wordt. Dat hebben wij geweten tijdens onze wandeltocht over de Omiska Dinara. De rit was wild en erg leuk!

Nog één laatste stop bij een mooi uitkijkpunt.

Na deze prachtige dag hadden wij nog een excursie gepland die ons bracht naar 3 meren, Medjugorje en de Kravicka watervallen. Het was een excursie bedacht door een Kroaat waar Mali Mlin mee samenwerkt zijn naam was Tonci.

Blato Jezero, Imotski meren, Medjugorje en de Kravicka watervallen

Op de weg naar de plekken toe stopte we op interessante plekken.

hey die komt bekend voor.

watervallen beneden in het redelijk grote dorp "Imotski" ongeveer 4.000 inwoners.

En dan nu Blato Jezero. Ongekende schoonheid.

Dit gebied was beschermt natuurgebied. rond en achter het meer is de grond zeer vruchtbaar. Rond het meer bevonden zich veel boeren. Alle boeren in Kroatië verbouwen op biologische wijze voedsel en behouden zo het gebied.

Het rode meer. Hierin kon niet gezwommen worden.

Mooi optisch effect.

Het blauwe meer, hier mocht wel in gezwommen worden. De tocht naar beneden was erg leuk.

Bijzonder water. Het water was zoet, maar door de aanwezigheid van grote concentraties mineralen was mijn huid na afloop zout.

Daarna reden we grens van Europees grondgebied uit! Hallo Bosnië.

Medjugorje. Mike was in de wolken.

Het was ook wel een mooie plek

Ik moest stiekem een beetje hard lachen gezien de Bosniërs nogal rijk zijn geworden door Medjugorje en uitkeringsgeld.

Tijd voor de Kravicka watervallen.

Een stuk van de watervallen ging door het restaurant heen.

Wat een mooie plek, het oosten van Europa blijft ons verbazen.

Naast zwemmen en de watervallen bekijken hadden wij ook nog een uurtje een kajak gehuurd. Hier zijn uiteraard geen foto's van. Helaas, dat tochtje was ook erg mooi.

Traditionele houtgril.

De dag liep ten einde en wij stopte nog bij een mooie uitkijk plek.

In de avond dronken wij weer een borrel met de familie Sladojevic We kregen ook heerlijke watermeloen. Zwalkend gingen wij naar bed.

De dag erna sliepen we uit en gingen weer een wandeltocht maken. Dit keer langs het strand.

Het water was vooral erg spectaculair

We gingen met de bus terug.... dachten we. We kwamen aan bij het busstation en zagen de bus wegrijden. Het was inmiddels 19:30 en er bleken bussen tot 22:00 te rijden ieder half uur. Na een uur en een kwartier nog steeds geen bus. Ik probeerde nog te liften maar dat mocht ook niet baten. We besloten terug te lopen en te zoeken naar een oplossing. Onder weg reed de bus die wij eigenlijk moesten hebben langs ons heen. De moed zonk ons in de schoenen en volgde een flinke vloekpartij.
Vlak daarna kwamen wij aan bij een parkeerplaats. Mike was aan het bidden en ik keek.
En daar stond Tonci met zijn busje. We waren dolgelukkig!

Eenmaal in Omis aangekomen aten we laat (22:00). Dit was geen probleem, Kroaten eten namelijk rond deze tijd. We aten voor de 4e keer bij het traditionele restaurant. We kregen extra veel vlees en wijn omdat we steeds terug kwamen. Daarnaast weer een Kroatische zelfgestookte borrel. Morgen weer excursie!

Morso gebergte, Salona, Fort Klis en Vranjaca grot.

Vandaag brengt Mali Mlin ons naar drie hele mooie plekken.

Uiteraard weer met de geit.

Op de top bevond zich de plaatselijke
sterrenwacht.

Het Mosor gebergte rook heerlijk. Er groeiden veel kruiden en bloemen in het gebied.

Mike en onze gids Robert.

Op naar Salona. Salona is eigenlijk het oude Split. Van de stad zijn slechts ruïnes over en de archeologen doen op dit moment keihard hun best om van de overblijfselen de stad te herbouwen.

Salona dateert uit de Romeinse tijd en het begin van het Christendom. De romeinse keizer Diocletianus bouwde Salona voordat hij het paleis in Split bouwde. Salona werd gesloopt gedurende de invasies van Oost Europese volkeren. Vluchtelingen trokken terug in het paleis van Diocletianus.

De overblijfselen van één van de eerste kerken met daarom heen een kerkhof
voor belangrijke personen in die tijd.

Familie graf met kindergraf.

Ik werd stil van deze plek. Erg bijzonder.

De tuin uit die tijd hebben ze goed nagebootst.

Overblijfselen van een grote kathedraal.

Amfitheater

Na Salona reden wij naar Fort Klis. Fort Klis is ooit gebouwd door de Lyrische bevolking 2 eeuwen voor Christus. Daarna is het Fort door alle veroveraars van Kroatië gebruikt als belangrijk strategisch punt. Gezien zijn positie was het Fort bijna onmogelijk te veroveren. Het fort kent een turbulente oorlogshistorie dat begon vanaf het moment dat het gebouwd werd en eindigde 1944.

Helaas waren de Kroaten nog bezig met het herstellen en renoveren van het fort. Het fort was zeer zeker nog niet af. De gedeeltes die af waren of nog stonden waren wel erg mooi. De historie was ook zeer interessant. Weer wat geleerd over Kroatië.

Na fort Klis bezocht hebben gingen wij naar de Vranjaca grot. De Vranjaca grot wordt beheerd door een familie. De man die de grot beheerd vertelde hierover. De 500 trappen in de grot en het lichtnetwerk zijn gemaakt door zijn overgrootvader, grootvader, vader en hem. De man vertelde ons over de grot; 65 miljoen jaar oud, 3 secties waarvan één onbereikbaar en er schijnen magnetische helende krachten in de grot te zitten. Nou, tijd om naar binnen te gaan dus.